നീണ്ട, ഇടുങ്ങിയ
ചുമരുകളുടെ ഒരറ്റത്ത്
മേശ, കസേര
.
കാലുകള്.
ചുവപ്പ്
നീല
ധവളം
വെള്ള; ഒറ്റ.
മൗനം, നിശബ്ദം
മുറിയുമ്പഴെപ്പൊഴോ,
മഴ, കൊടും മഴ. . .
പേമാരി
മിന്നല്, ഇടി,
മണ്ണിന്റെ മണം.
തളിര്,
ഉണരുന്നു; ജനിക്കുന്നു.
ബലം വെക്കുന്നു; കനം വെക്കുന്നു.
തുരുമ്പെടുത്ത ജനല്ക്കമ്പികള്ക്ക് പുറത്ത് വസന്തം;
കാശിത്തുമ്പ.
ചൂളം വിളി,
പല്ലിയുടെ
ചിലന്തിയുടെ
ചിതലിന്റെ
മരണത്തിന്റെ. . .
(നഷ്ടപ്പെടലുകളുടെ ഓര്മകള് ഉത്സവങ്ങളാക്കി മാറ്റിയ
പി എസ് എം ഒ കലാലയ സ്മൃതികളില്,
സതീര്ഥ്യന് ബെന്നി മഷിയൊഴിച്ചപ്പോള്...)
1 comments:
ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല...
www.ettavattam.blogspot.com
Post a Comment